چالش‌های فرزندپروری

 یکی از بزرگترین چالش‌های فرزندپروری اینه که هرکاری که پدر و مادر انجام می‌دن تا بچه‌ها احساس تبعیض نداشته باشن  و عدالت رعایت بشه بازم همه‌شون ناراضی هستن.  خواهر کوچیک من هنوز از احساس‌های ناخوشایندش در مورد فرق گذاشتن بین من و خودش می‌گه و وقایعی رو تعریف می‌کنه که اصلا من یا یادم نیست یا اینکه اونجوری که اون می‌گه ندیدمشون یعنی از دید اون تبعیض بوده ولی من همچین احساسی نداشتم یا به اون شدت نبوده. تنها حسی که از این قضیه داشتم این بود که چرا همش به من می‌گفتن تو که بزرگتری باید گذشت کنی و کوتاه بیای.

حالا در مورد بچه‌های خودم هم همین اتفاق داره می‌افته فقط قرقره که بچه وسطی حساب می‌شه شکایتی نداره . نبات  از اهمیتی که من به نظرات و حرف‌های فرفره می‌دم شاکیه و می‌گه تو  زیادی جدیش می‌گیری. فرفره هم که یه کم خرده‌شیشه داره و کلا رو اعصاب قرقره راه می‌ره همش ناراضیه که من و پدرش بین اون و قرقره همیشه اون رو مقصر می‌دونیم. 

همه پدر مادرها می‌دونن که در دوست داشتن و محبت واقعا هیچ تفاوتی بین بچه‌ها نیست فقط رفتار و برخورد خود بچه باعث میشه بازخورد ما متفاوت باشه. مثلا بچهای که باگذشت و ساکته مسلمه که نیاز به حمایت بیشتری داره و اونی که به اصطلاح جر می‌زنه و بقیه رو تحریک می‌کنه بیشتر موارد مقصر شناخته می‌شه. از طرفی وقتی من مثلا در مورد یه موضوع نظر همه رو می‌پرسم معلومه به نظر کسی بیشتر اهمیت می‌دم که با علاقه و حوصله اظهار نظر کرده و وقت گذاشته.

خلاصه درگیر این بحث همیشه ناتموم تبعیض شدم بدجوری بخصوص بین دوقلوها