لایف استایل دلخواه

چند روزه دلم می‌خواد سبک زندگیم یه جور دیگه باشه، نمی دونم شاید یک هوس زودگذره، من همیشه زندگی روتین و با برنامه رو دوست داشتم و فکر می کردم نمی تونم زندگی بدون کار کردن و داشتن هویت اجتماعی رو تحمل کنم. ولی الان دلم می‌خواد زندگیم مدل خانم های خوشحال( این اصطلاح منه برای خانم هایی که بی دغدغه دنبال خوشگذرونی و عشق و حال و خرج کردن از کیسه همسر هستن، نمی دونم واقعا خوشحالن یا نه) بشه.سبک زندگی دلخواه من این روزها شامل  باشگاه، آرایشگاه، کافه و سفر و دورهمی با دوستانه.بدجوری هوایی شدم 

کفش‌های عزیز

بالا رفتن سن رو هرچقدر بخوای انکار کنی از یه جاهایی می‌زنه بیرون که بسوزی. برای من از کفشهام زده بیرون. چون دیگه نمی تونم از کفشهای پاشنه‌بلندم  باخیال راحت استفاده کنم. هم به خاطر درد زانوهام و همین که خطر پیچ خوردن  مچ و زمین خوردن به خاطر پوکی استخوان برام خطرناک‌تر از حالت معموله.من به صورت بیمارگونه عاشق کفشم، یعنی از کفش سیرمونی ندارم، یه مدت اینقدر بیماریم شدید شده بود که می‌رفتم تو کفاشی چندتا کفش رو امتحان می کردم، یه ذره باهاشون جلوی آینه راه  می‌رفتم، تا عطشم خاموش بشه. بعضی موقع سه جفت کفش در یک زمان می‌خریدم. چندسال پیش رفته بودیم دبی بیشتر از 7 جفت کفش خریدم، همراهانمون بهم می‌خندیدن که چجوری می‌خوای اینا رو بیاری.هر وقت میرم مسافرت یه چمدون کوچیک برای کفش با خودم می‌برم. تو ماشینم 2-3 تا کفش و صندل زاپاس دارم. توی کمد اداره هم همینطور .  آمار کفشهام رو کلا ندارم. انواع و اقسامش رو هم دوست دارم، مجلسی، اسپرت، پاشنه‌دار، بی پاشنه و.....اصلا هم دوست ندارم که کفشها رو بذارم توی جعبه، باید همه‌شون رو شیک و مرتب بچینم توی کمد و از دیدنشون لذت ببرم.. دلم می خواست از این کلوزت ها داشتم که همه کفشها مرتب و با فاصله کنار هم چیده بشن. اما الان  با توجه به نوع استفاده‌شون گذاشتموشون توی چند تا کمد . یه سری هم با توجه به فصل و محدودیت جا، بسته بندی می‌شن میرن انباری.

مشکل اینجاست که  به چند دلیل نمی تونم از همه‌شون استفاده کنم و در طول سال شاید فقط 4-5 تاشون رو بپوشم. دلیل اول اینکه زیاد مهمونی نمی‌رم، دلیل دوم اینه که قسمت زیادی از وقتم توی اداره است که دو- سه تا کفش راحت رو گذاشتم واسه اداره، دلیل بعدی که خیلی ناراحتم می‌کنه  و گفتم اینه که دیگه به خاطر درد زانوهام و هم اینکه زمین خوردن برام خطرناکه نمی‌تونم کفشهای پاشنه بلند زیبام رو بپوشم و عملا دارن خاک می‌خورن و می‌پوسن. هر از مدتی تعدادیشون رو رد کردم رفته ولی الان می‌بینم دلم نمیاد چون بعضی هاشون رو خیلی دوست دارم و بعضی‌هاشون رو هم خیلی گرون خریدم. کفش هم که پوشیده نشه به مرور زمان می‌پوسه و خراب میشه.

 نبات هم پاش یکی دو شماره از من بزرگتره یعنی نمی تونه از کفشهای من استفاده کنه. 

امسال که کلا تصمیم گرفتم مینیمال‌طور دور و برم رو خلوت کنم، تعدادی از کفش‌ها رو می‌خوام رد کنم بره ولی نمی‌دونم چجوری. تعدیشون رو میشه بدم به نیازمند، ولی بعضی هاش قابل بخشیدن نیست یعنی اصلا به درد راه رفتن معمولی نمی‌خوره. بعدشم می‌ترسم پشیمون بشم . چون همیشه بعد از بخشیدن و رد کردن کفش و لباس از روی جوگیر شدن ، مورد استفاده‌شون پیدا میشه. خلاصه که درگیرم.

شماره کفشهام 37-38 هست اگر چیزی به ذهنتون می‌رسه لطفا راهنمایی کنید. تعدای از کفشها نو هستند و شاید فقط چند ساعت پوشیده شدن.