چی درسته؟

داستان واقعی، آشنا و تاثرانگیز "مهتاب" رو در وبلاگ نسرین عزیز خوندم بغیر از تاسفی که برای شخصیت اصلی داستان و فرزند معصومش خوردم، موضوع دیگری هست که در این زمینه همیشه ذهنم رو به خودش مشغول می‌کنه.

فکر کنم همه ما دور و برمون از اینجور ازدواج‌ها دیدیم و نتیجه مخالفت منطقی خانواده‌ها و کله‌شقی غیرمنطقی جوونها. چیزی که همیشه بهش فکر می‌کنم و هنوز شک دارم که درسته یا نه اینه که آیا برای بچه های خودم باید اجازه بدم هرجور دلشون خواست تصمیم بگیرن؟‌

من وظیفه دارم فرزندم رو جوری بار بیارم که تصمیم درست بگیره و اگر هم نمی‌تونه لااقل به راهنمایی و تشخیص من اعتماد کنه ولی اگر نشد چی؟ آیا قدرت این رو دارم که جلوی تصمیمی که به نظر من اشتباهه رو بگیرم؟ یا اینکه باید روی دلم و عقلم پا بذارم تا خودش نتیجه درست یا غلط اقدامش رو ببینه.

یه چیز دیگه هم اینکه تجربه کردن یک حس عاشقانه حتی برای مدت کوتاه ارزش داره؟ گاهی فکر می‌کنم کسایی که با عشق سوزان ازدواج کردن و بعد شکست خوردن چقدر از تجربه کردن دوران عاشقی راضی هستن؟ آیا می‌ارزه هر انسانی یک قسمت از زندگیش روهر چند کوتاه  در عالم عشق و عاشقی بگذرونه و به اصطلاح حالش رو ببره. یا اینکه همیشه در یک زندگی آرام و بی حاشیه باشه ولی بی‌دردسر.

0 0 

چالش سکوت

تصمیم  گرفتم با دوستانی که تمایل دارن کم‌حرف‌تر بشن چالش سکوت رو شروع کنم. یکی از خوددرگیری‌هایی که من دارم اینه که نمی‌تونم هیچ سوالی رو بی‌جواب بذارم. مثلا چند نفر توی یک اتاق اداره هستیم و کسی میاد و سوالی می‌پرسه، من هیچ‌وقت نمی‌تونم بی‌محلی کنم و جواب ندم . بارها دیدم بقیه هیچی نمی‌گن و من معذب می‌شم و جواب می‌دم. یا اینکه چند سال پیش من و همکارم که با هم صمیمی بودیم  توی اداره هم‌اتاق بودیم و یک هم‌اتاقی دیگه هم داشتیم که زیاد صحبت می‌کرد همیشه اون دوستم سرش رو به کارش مشغول می‌کرد و این من بودم که باید به حرف‌های نفر سوم گوش می کردم و پاسخ می‌دادم. یک عادت دیگه که دارم روش کار می‌کنم اینه که در مورد هر موضوعی زیادتر از حد لازم( از نظر خودم ) توضیح می‌دم و اطلاعات اضافه ارائه می‌کنم. 

من قصد دارم گام‌های زیر رو تمرین کنم:

گام اول: تا جایی که امکان داره شروع‌کننده صحبت  نباشم. یعنی تمرین کنم فقط پاسخ بدم.

گام دوم: پاسخ‌هام کوتاه باشه.

گام سوم: روزانه تصمیم بگیرم دقایق یا ساعات مشخص سکوت کنم. مثلا دو یا سه بار در روز هربار به مدت 20 دقیقه تا یک ساعت و به تدریج این زمان رو افزایش بدم.

گام چهارم: وقتی دارم  با کسی فیلم یا سریال می بینم یا اخبار گوش می‌کنم هیچ اظهار نظری نکنم.

فعلا اینا رو تمرین کنم تا بعد.

اگر کسی دوست داره با من همراه بشه اطلاع بده .