بعد از عیدانه

اول از همه سال نو مبارک. امیدوارم سالی پر از سلامتی، ثروت، آرامش و خبرهای خوب باشه برای همه

اول اینکه من ادر ایام عید واقعا بی‌حوصله و به عبارتی افسرده بودم و دست و دلم به هیچ کاری نمی رفت . خودم رو به زور می‌کشوندم. فقط نشسته بودم روی کاناپه و بازی 2048 و دکتر هلاکویی. بنا به ضرورت آشپزی یا نظافت و از همه بیشتر شستشو و ضدعفونی پایان‌ناپذیر خریدها

• در روزهای تعطیل یک کتاب زیبا ولی تلخ خوندم ، "هرس" از نسیم مرعشی عزیز و توانا. با اینکه در دورا ن جنگ به دنیا آمده و عملا از جنگ تجربه‌ای نداشته ولی توصیفی که از جنگ و سختی‌ها و تلخی‌هایش در این کتاب داردبسیار بسیار واقعی، عمیق و ملموس بود. از این گذشته برای نویسنده‌ای با این سن و سال به نظرم  کتاب پخته، پرکشش و با نثری روان نوشته شده .نکته مهم اینکه  در تمام لحظه‌هایی که کتاب را می‌خواندم و تلخی و غمش در جانم می نشست فقط یک جمله در ذهنم مدام تکرار می‌شد : "جنگ نعمت است"
• در هفته دوم عید برای ترمیم ناخن رفتم آرایشگاه و با دیدین پالت های رنگ لاک دوباره از اینکه زن هستم خیلی خیلی احساس خوشحالی کردم. چون به نظرم زن بودن یعنی داشتن دنیایی رنگی و متنوع. لاک،رنگ مو، لوازم آرایش، لباس‌های متنوع و رنگارنگ، کیف وکفش‌های جور واجور، ظرف و ظروف متنوع و رنگی و....اگر اینها نبود قطعا هیچ زنی نمی‌تونست این‌همه سختی را تاب بیاورد. حتما لازم نیست خودت اینها رو استفاده کنی حتی دیدنشون برقامت و تن و در خانه دیگران باعث شادی روان می شود.دنیای زیبا و متنوعی داریم ما زنها، قدرش را بدانیم.
• یکی از محدود افرادی که در ایام نوروز دیدیمش فردای روزملاقات با ما به طرز مشکوکی در سکوت مجازی فرو رفت و بعد از پیگیری‌های متعدد به نظر رسید که دچار کرونا شده ، البته رابط ما گفت که  به زحمت موفق به تماس شده و ایشان گفته‌اند که سخت مریض هستند. ولی توضیحی در مورد کم و کیف و نوع بیماری نداده‌اند. منهم هر چه سعی کردم نتونستم تماس بگیرم . یعنی پاسخی به پیام‌ها و تماس هایم داده نشد . نه خودش و نه اطرافیان. شنیدم که بدن‌درد،تب و سرفه داره ولی حاضر نیست بره تست بده. برام خیلی غیرقابل هضم بود که چرا کسی که با چند نفر از نزدیکانش که شامل بچه‌ها هم می‌شده تماس داشته و از فردای دیدار بیمار شده به جای تست دادن نه برای خودش حداقل برای  اطلاع‌رسانی  به کسایی که باهاشون تماس داشته،خودش و بیماریش رو پنهان کرده و حتی نگران نیست که ببینه حال اونا چطوره. و جالبه که گفته به فلانی (من) نگید من مریضم نگران میشه ما بعد از گذشت 11 روز هنوز علامتی نداشتیم و طبق مشاوره با با مراکز کرونا باید تا دوهفته منتظر بمونیم و بعد از اون آزادیم یعنی یا مبتلا شدیم بدون علامت و یا رد کردیم. فقط من نمی‌دونم بعد از این باید چه عکس‌العملی به این شخص که رابطه بسیار نزدیکی هم داریم نشون بدم.