روزمرگی‌ها

دیروز تا ساعت 12 همگی خوابیده بودیم، بعد از دیدن چندتا فیلم کوتاه و ادامه سریال‌های قبلی (البته منظورم خواب دیدنه) ، به سختی از جام بلند شدم و بساط صبحانه رو مهیا کردم. کبوترهای نازم هم که دیگه جَلد شدن پشت پنجره منتظر دون بودن، برای اونا هم دون پاشیدم.

بعد از من دوقلوها یکی یکی با قیافه و موهای درهم برهم پاشدن و مرحله دوم استراحتشون با افتادن روی کاناپه‌ها شروع شد. من و همسرجان صبحانه مختصری خوردیم و بعدشم نبات و قرقره و با یک‌ساعت تاخیر فرفره صبحانه دیرهنگامشون رو میل کردن و مراسم صبحانه‌خو ری به خیر و خوشی تموم شد.

این روزها زیاد حال و حوصله ندارم . یعنی حال و حوصله هیچی رو ندارم . از فضای حقیقی و مجازی خسته شدم. از سر اجبار شام و ناهاری مهیا می‌کنم و نظافتی مختصر. هدفونی رو که جدیدا هدیه گرفتم و یه جورایی برای من  لاکچری به حساب میاد رو میذارم روی گوشم و به زور گوش دادن ترانه‌هایی زیبا، ظرف‌های خرده ریز رو از گوشه‌کنار خونه جمع می‌کنم  و می‌شورم. قفسه ماگ‌ها و یکی از کشوهای کابینت رو هم تمیز می کنم که وجدان خونه‌تکونیم کمی آروم بشه. ولی راستش دیگه نه روحم و نه جسمم کشش کارهای خونه رو نداره.از وقتی خانم مهربان کمکی رفته (9ماهی میشه)خیلی دست‌تنها شدم و تا حالا بخاطر کرونا برای استخدام فرد جدید اقدام نکرده بودم. 10 روز پیش دیگه به تنگ اومدم و توی دیوار آگهی استخدام دادم که با ماجراهای بسی جالب و هیجان‌انگیز روبرو شدم. اگر توان داشتم در پست بعدی می‌نویسم.