امید ها و آرزوها

دیروز بعد از دیدن مسابقه فوتبال و خوددرگیری ها و تجربه  احساسات متناقضی که همه‌مون این روزها درگیرش هستیم، برای اینکه فکرم رو مشغول کنم پاشدم لباس‌های تابستونی رو جمع کنم و زمستونی‌ها رو سر و سامون بدم. همیشه مانتوهای تابستونی رو همونجوری با چوب‌لباسی میذاشتم یک سمت کمد و زمستونی ها رو میآوردم دم دست. این دفعه اما تابستونی ها رو تا کردم و گذاشتم تو یه بقچه و همینطور که داشتم این کار رو می‌کردم رفتم تو این رویا و آرزو که امیدوارم سال دیگه تابستون این بقچه رو دیگه باز نکنم  و همینجوری آتیشش بزنم.