بازم تابستون اومد*

دومین تابستان کرونایی  رو شروع کردیم. امسال برای بچه‌ها سه تا برنامه در نظر گرفتم. زبان، موسیقی و یک برنامه ورزشی که دونفره باشه و مشکلی به لحاظ بهداشتی ایجاد نکنه.البته خودشون در برابر همش مقاومت می کردن و میخواستن کلاً  ول باشن

خودم هم عجیب دلم استانبول می‌خواد و گشت و گذار در هوای دلچسب خیابان‌های باصفا و پرشور استانبول. میدون تقسیم و کبوترهاش، خیابان استقلال، مرکز خرید جواهر و ...رستوران‌های لونت 4 سال میشه که از شهر محبوبم دورم و امیدوارم به زودی به وصال برسم

نتیجه این ا ن ت خ ا ب ا ت هم زیاد برا م مهم نیست. 43 سال از 49 سال عمرم رو با امیدها و آرزوهای واهی گذروندم و الان دیگه مطمئن هستم که اگر در ایران بمونم و اگر عمری باقی باشه باید بقیه عمرم رو هم با همین‌ها سر کنم. بیشتر به فکر اینم که چجوری بچه‌ها رو ازاین وضعیت رها کنم ، چون دیگه هیچ‌کس نمی تونه این آشفتگی رو در میان‌مدت سر و سامون بده. خدا رو شکر بچه‌ها عقلشون از ما بهتر کار می‌کنه و اصلا تعصب و حتی علاقه‌ای به وطن شون ندارن و همین تصمیم گرفتن رو براشون اسون می‌کنه. البته منظورم از خوشبختانه این نیست که از این فکرشون راضی هستم و دائم هم سعی می‌کنم حس وطن‌دوستی رو بهشون القا کنم ولی شاید هم حق با اونا باشه. وطنی که آرامش و آسایش بهت نده وطن نیست. 

ما خودمون به خاطر همین وطن‌دوستی و رشته‌های وابستگی موندیم و صبر کردیم ولی ..... من که هنوز هم دوست ندارم برم چون پدر و مادرو سایر بستگانی که سالها اون طرف بودن( اونم در شرایطی که ایران اقتدار و آبرویی داشت) بازهم حس شهروند درجه 2 بودن داشتن و همیشه این رو به ما می گفتن که اگر می خوای مهاجرت کنی باید این موضوع رو بپذیری و خلاصه اینکه به نظر من رضایت یا عدم رضایت از مهاجرت در سن بیشتر از 20-25 خیلی با روحیه و احساسات مرتبطه و نمیشه زیاد به تجربه و حس دیگران استناد کرد.

بگذریم ....

روزگار ناپایداری رو می‌گذرونیم و مثل همیشه در شرایط حساس کنونی هستیم

خوشحال هستیم از اینکه سلامتی و توانایی مالی نسبی داریم و فعلا دخل و خرجمون تقریبا هماهنگه

این روزها قفلی زدم روی آهنگ شاه‌بیت مسیح و آرش من که میونه‌ام با خواننده‌های این نسل جور نیست نمی‌دونم چرا از این دوتا خوشم اومده. به نظرم صداشون خوبه و ریتم و تنظیم آهنگ‌هاشون هم خیلی حساب شده و سطح بالاست.

*آهنگی آشنا  از شهرام شب پره