دنیای عجیب آدما

خانم آشنایی بعد از بیش از بیست سال زندگی مشترک تقریبا به صورت ناگهانی اعلام کرده که می خواد از همسرش جدا بشه. در این چندین و چندسال همیشه و همه جوره از همسر و رفتارهای بعضا عجیب، ناهنجارو حتی توهین‌آمیز ایشون حمایت کامل و صددرصدی داشت به نحوی که  در خیلی از موارد اطرافیان بیشتر تقصیر ها رو گردن خانمه می‌انداختند . حالا که دیگه طاقت خانم طاق شده پرده از رفتارهای زشت  و ظالمانه آقا برداشته و  معلوم شده پشت این چهره به ظاهر مظلوم چه دیو دوسری بوده و خانم خانما با چه مهارتی پنهونش کرده بوده. بی مسئولیتی، بی‌خیالی، خساست، چسبندگی به خانواده و مخصوصا مادر و از همه بدتر اعتیاد خصوصیاتی بود که اطرافیان می‌دیدند ولی خانومش همیشه توجیه می‌کرد موضوع رو. علیرغم تحصیلات عالیه تقریبا بیکار و بی‌عار بود و چشمش به دست خانواده. حتی چندسال خانوم به سختی  خرج و مخارج اندکی رو درمیاورد و .......  به همین دلیل همه خیالشون راحت بود که اگه برای ما بّده برای زنش خوبه و با هم خوشن..

الان که همه چی از پشت صحنه اومده روی صحنه، یکی از نزدیکان خانم میگه حالا می‌فهمم که در فلان ماجرا و فلان دعوا و ... که همه از دست فلانی(خانم) دلگیر بودیم این بنده خدا تقصیری نداشته ، چون تحت ظلم و فشار بوده.

البته نظر من این نیست چون درسته که آدم باید آبروداری کنه ولی اینجور حمایت کردن از آدمی که همه جوره ظلم کرده به زن و بچه‌اش حتی به خودش اجازه کتک زدن همسرش رو هم می‌داده ، اونم بیش از بیست سال، و حالا اعلام برائت کردن نمی‌تونه تقصیرها رو از روی طرف برداره. می تونست همون موقع ها لااقل حمایت نکنه و یا یه جوری خودش رو کنار بکشه ولی به جاش لاپوشونی می‌کرد با این نظریه که درست میشه و باید صبر کنه و بهش فرصت بده!

ما که الان منگ و گیجیم از این همه ماجرا  چون چیزهایی که برای خودشون سالهای سال بوده و ادامه داشته برای ما یک شبه رو شده و هضمش سخته برامون . 

امیدوارم ختم به خیر بشه.