ترس‌های ماندگار

چند روز پیش با نبات رفته بودیم کنسرت و همینطور که منتظر شروع برنامه بودیم داشتم برای نبات ماجرای سینما رکس رو تعریف می‌کردم که می‌گفتن همه درها رو بسته بودن و  سینما رو آتیش زدن و مردم بی‌گناه توی آتیش گیر افتادن. بعد براش تعریف کردم که در تمام دوران کودکی و نوجوانی هر وقت می‌رفتم سینما از اول تا آخر فیلم یه چشمم به درهای اطراف سالن بود و تا می‌دیدم درها بسته شدن ترس تکرار ماجرای سینما رکس وجودم رو پر می‌کرد. و به این فکر کردم که چه کودکی و نوجوانی تلخ و پر از اضطرابی داشتیم ما. انقلاب و جنگ و کمبود و مرگ و شهادت و خرابی و ترس...... حتی تفریحمون هم آغشته به ترس و اضطراب بود.همین که الان داریم اینجوری زندگی می‌کنیم خیلی هنرمندیم تازه انتظار زیادی هم از خودمون داریم .