مانترا

نبات یک تابلوی کوچولو از دوستش هدیه گرفته بود و چند وقت پیش گفت من اینو نمی‌خوام، منم گذاشتمش توی کشو. چند روز پیش چشمم بهش خورد و بااینکه شعرش جدید نبود خیلی به دلم نشست . چندبار اینور اونور جابجاش کردم که جلوی چشمم باشه و آخرش گذاشتمش روی پاتختی کنار کتابهام . چون احساس کردم باید زود به زود ببینمش و به حسش احتیاج دارم. "زندگی درک همین اکنون است". مانترای این روزهای من شده همین یه جمله و روزی چندبار تکرارش می‌کنم.

 شعر عرفاً منسوب به سهرابه ولی مشکوکه و خیلی ها می‌گن مال سهراب نیست.برای من اهمیتی نداره همین که حالم رو خوب می‌کنه کافیه.

مانترای شما چیه این روزها؟